Questo è quanto prevede la metodologia Aesthetic Digital Smile Design (ADSD), filosofia secondo cui l’analisi dettagliata del sorriso e il suo progetto – indispensabili per formulare la diagnosi clinico-estetica – sono parte fondamentale del delicato approccio al paziente, protagonista dell’odontoiatria estetica a cui si rivolge.
Il protocollo ADSD vuole essere una previsualizzazione per il paziente (Aesthetic Virtual Planning) e un’impostazione progettuale per il team odontoiatrico, con particolare riguardo alla figura dell’odontotecnico (Face Aesthetic Medical Team).

Caso clinico
Interpretare i desideri dei nostri pazienti comporta sicuramente un “mandato psicologico” al quale il dentista non può più sottrarsi; fin dal primo momento è necessario instaurare un rapporto basato su molteplici fattori affidati sicuramente al know how clinico dell’operatore e alla propria arte e percezione visiva. Quest’ultima deve essere immediatamente disponibile attraverso l’uso dell’immagine importata tramite la fotografia ed elaborata grazie alla sempre più tecnologica implementazione con la fase più propriamente clinica. Parlare di immagine fedele alla clinica degli elementi ritratti significa cercare di usare la “percezione visiva tridimensionale”, anche quando l’elaborazione dell’immagine può esplicarsi solo attraverso la mono o bidimensione.
ADSD, infatti, si affida, per il Digital Dental Image Editing (Fig. 1), al software del “fotoritocco” per antonomasia, cioè Adobe® Photoshop® CC; l’uso di questo bellissimo mezzo informatico permette al clinico di trasformarsi in uno smile designer, utilizzando questo come un vero strumento adatto a professare l’odontoiatria estetica.

 

Leggi l'articolo completo nella sezione CLINICAL > COSMETIC DENTISTRY

Ervaren chirurgen voerden de implantaatbehandelingen uit volgens de richtlijnen van het International Team for Implantology. Het chirurgische protocol was afgestemd op patiënten met aandoeningen zoals diabetes en hypertensie, die goed onder controle waren voorafgaand aan de operatie. Het onderzoek hield ook rekening met patiënten die radiotherapie of chemotherapie hadden ondergaan.

Van de 1.228 patiënten (4.841 implantaten) hadden er 128 vroegtijdig implantaatfalen. Dat resulteerde in een falingspercentage van 10,4% op patiëntniveau en van 3,1% op implantaatniveau. Volgens eerdere studies varieert het vroegtijdige falingspercentage van 0,60% tot 6,36% van de implantaten. Er was sprake van significante correlaties tussen vroegtijdig implantaatfalen, leeftijd, roken en implantaatlengte. Er was echter geen statistisch significant effect van factoren zoals COVID-19, geslacht, diabetes, bestraling, chemotherapie, osteoporose, implantaatsysteem, locatie of implantaatdiameter.

Het feit dat roken en een kortere implantaatlengte (≤ 8 mm) risicofactoren waren voor vroegtijdig implantaatfalen, terwijl factoren zoals COVID-19, diabetes en osteoporose dat niet waren, kan erop wijzen dat deze aandoeningen goed onder controle waren voor de operatie. Ook geeft het waarschijnlijk aan dat patiënten met een positieve coronatest geïnfecteerd waren voor plaatsing van de prothese of vroegtijdig implantaatfalen.

De studie had verschillende beperkingen. Hij was retrospectief, dus de onderzoekers maakten gebruik van historische patiëntendossiers die onjuistheden kunnen bevatten. Ook waren er weinig gegevens over botkwaliteit, initiële stabiliteit en botaugmentatieprocedures die tijdens de operatie zijn uitgevoerd. Desondanks is dit volgens de auteurs de eerste studie die het potentiële effect van COVID-19 op het succes van implantaten analyseert. Om hun bevindingen te bevestigen, raden de auteurs vervolgonderzoek aan met grotere patiëntengroepen en meer variabelen.

De studie, getiteld "COVID-19 as a factor associated with early dental implant failures: A retrospective analysis", is op 14 juni 2023 online gepubliceerd in Clinical Implant Dentistry and Related Research.

Labels: