“Dat leergierige is mij eigen”

“Omdat de directeur van het KRT op mijn voicemail stond, dacht ik dat er wat mis was gegaan met mijn aanmelding,” zegt Boerstal. “Ik was even stil toen bleek dat ik de 5.000^ste tandarts was die zich ingeschreven had. Het gaf mij een goed gevoel dat ik aansluit in een lange rij vakmensen die voortdurend willen leren en dat aantonen in een betrouwbaar en up-to-date register.”

Een vroege roeping
“Dat leergierige is mij eigen. Ik had als kind een beugel en keek bij de orthodontist mijn ogen uit. Op vakantie met mijn ouders leerden we een tandarts en mondhygiëniste kennen, bij wie ik tijdens mijn middelbareschooltijd zelf mijn snuffelstage regelde. Daar ontdekte ik dat je als tandarts veel vrijheid hebt en mensen blij kunt maken met een beter en mooier gebit. Het voelde als een vroege roeping. Daarna stond mijn keuze voor een studie Tandheelkunde vast. In de praktijk waar ik tijdens mijn studie meegelopen heb, was veel aandacht voor bij- en nascholing. Ik wist toen direct dat dat voor mij ook belangrijk zou zijn.”

Zelfs de lunch nuttig
“De twee praktijken waar ik nu werk, zijn voor mij elke dag weer een leerschool. Vooral in Beuningen kom ik veel uitdagende casussen tegen. Daar gaat het om patiënten die vaak uit angst lang geen tandarts hebben gezien. Dan zijn complexe behandelplannen nodig en is de vertrouwensband met de patiënt heel belangrijk. Die bouw je ook sneller op, omdat je elkaar vaak wekelijks ziet. In beide praktijken delen de disciplines veel kennis met elkaar. Vaak is zelfs de gezamenlijke lunch nuttig omdat tandartsen, implantologen, mondhygiënisten en assistenten dan onderling hun ervaringen uitwisselen.”

Veel hands-on
“In de praktijk merk je al snel op welke vlakken nog extra ervaring of verdieping nodig is. Voor mij was dat bijvoorbeeld op het gebied van endodontologie. Endodontologie zit in de opleiding vrij vroeg in het curriculum en geen endodontische behandeling is hetzelfde. Tijdens de tweedaagse cursus die ik vond in de scholingsagenda van het KRT, heb ik ontzettend veel geleerd. Samen met heel ervaren en net afgestudeerde tandartsen hebben we veel hands-on kunnen oefenen met lastige gevallen. Dat geeft je zoveel vertrouwen dat je er zin in krijgt om de meest complexe behandelingen in de praktijk uit te voeren.”

Blind voor dingen
“Van de visitatierondes verwacht ik ook veel. In elk beroep word je op een gegeven moment blind voor bepaalde dingen en helpen andere ogen om beter naar de kwaliteit van je werk te kijken. Collega’s op bezoek krijgen, die je op je vingers komen kijken, zal best spannend zijn. Van bevriende tandartsen weet ik dat visitaties altijd in een positieve, collegiale sfeer verlopen en dat zo’n bezoek zowel leuk als leerzaam is. En van wie kun je nu beter leren dan van professionals uit je eigen beroepsgroep?”

Meer vertrouwen
“Als deskundigheidsbevordering voor tandartsen ooit verplicht wordt, kan ik dat alleen maar toejuichen. De ontwikkelingen in de tandheelkunde gaan snel en het is voor iedere tandarts belangrijk om bij te blijven en je eigen handelen te spiegelen aan collega’s om scherp te blijven. Daar help je jezelf mee en daarmee het hele vak. Tijdens de cursussen, een endocongres en contact met collega’s heb ik gemerkt dat het cursusaanbod mij helpt om meer vertrouwen in mezelf te krijgen. En daarna dat patiënten mij makkelijker hun vertrouwen schenken als ze weten dat ik de meest recente ontwikkelingen aantoonbaar op de voet volg.”

Leuk en leerzaam
“Het was tijdens de cursussen en mijn eerste congres ook fijn om te merken dat alles gewoon heel goed georganiseerd was: tot en met de lunches en diners. Dat laatste vind ik ook belangrijk, want in mijn vrije tijd spelen eten en drinken een grote rol. Ik kook vaak voor vriendinnen uit mijn studietijd, die inmiddels van Amsterdam tot Utrecht en Leuven hetzelfde vak uitoefenen. Als we dan samen gezellig aan tafel zitten, delen we natuurlijk al onze ervaringen in het vak. Die combinatie van leuk en leerzaam heb ik ook via het KRT gevonden… heel toevallig als 5.000^ste tandarts!”

Labels: