Houtje touwtje

Diegenen die mij kennen, al dan niet door het lezen van mijn columns, weten dat ik enige mate van structuur omarm, heel graag zelfs. Ik vind het prettig om eerst goed na te denken over een plan, het voor te bereiden en dan pas uit te voeren. Niet iets uit de losse pols doen, dan wel uit de heup schieten of met houtje-touwtje-oplossingen komen. Dat ik me zeer geërgerd heb aan de uitruil van allerlei zaken tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen in de Tweede Kamer na Prinsjesdag, heeft u kunnen lezen in mijn column ‘Instabiliteit’. Een van de ’ludieke vondsten’ voor het provisorisch dichten van gaten, was het terugbrengen van de fiscale regeling voor buitenlandse kenniswerkers, beter bekend als de 30%-regeling. De BV Nederland was naar het idee van veel Kamerleden te ruimhartig met deze regeling. Het motto daarbij: bedrijven in bepaalde sectoren, en de daar werkzame mensen, kunnen best wat meer betalen. Kennelijk denkt men er niet bij na dat deze Engelssprekende toppers overal kunnen werken en niet alleen in de buurt van Eindhoven. De vervolgens ontstane dreiging dat een van de laatste parels in de uitgedunde kroon, ASML, het land zou kunnen verlaten, zet de wereld vervolgens enorm op zijn kop. De inschatting van de collateral damage voor veel bedrijven in de periferie is gigantisch. Een ongekend charmeoffensief, zowel op landelijk als gemeentelijk niveau, moet het tij dan nog proberen te keren.