Column Bart Admiraal: De leeuw en schoonloeder

Mocht wel twee kiezen verwijderen met gebroken amalgaamrestanten. Toch wel beetje gespannen als bij pijn deze grommende leeuw agressief en luid brullend tot actie zou overgaan. Zweetparels op zijn voorhoofd. Angst? Toen ik vertelde na mijn studie een cursus dompteur bij Toni Boltini te hebben gevolgd, verslapten zijn spieren, verstevigde ik de grip en gaf de molaar zich gewonnen, geholpen door parodontale afbraak. Stoere man keek me met ontzag aan.

Hij bleek ook gevaarlijk te kunnen zijn, vernam ik via de medische tamtam: was met justitie in aanraking gekomen toen hij huisarts aan stropdas over bureau had getrokken omdat er geen paracetamol werd voorgeschreven. Maar ja, de leeuw bleek acute blindedarmontsteking te hebben.

Het is met de leeuw helemaal goed gekomen, en hij ging na de grote opruiming weg met mooie woest stoere Bioblend-tanden op met magneten overkapte vervaarlijke slagtanden.

Op een dag vertelde hij over zijn schoonmoeder, type schoonloeder. Had veel tandartsen versleten en maar kankeren op al die K-gebitten. “Zou jij haar…?” Een gewaarschuwd behandelaar telt tot tien.

Zo kwam ze, tandeloos, redeloos, radeloos kakelend over al die slechte voorgaande gebitjes. Na drie kwartier was het haar duidelijk dat ik één oplossing had: een nieuwe prothese, 50% betalen, 50% bij aflevering. Het zou misschien lukken als ze minimaal zes weken trouw en geduldig aan dat vreemde ding zou willen wennen, ik was beschikbaar voor de aanpassingen aan drukplekjes. Ze beloofde het, herhaalde de essentie van mijn boodschap en er was wat minder argwaan in de ontevreden oogjes. De hele cyclus, van voorlopige afdruk, muscle trimmen, gotische boog et cetera resulteerde in een muurvaste stabiele prothese met, op nadrukkelijk verzoek, niet die donkerbruine verroeste muil van schoonzoon, maar nette witte burgermans muizenknabbels. Blij ging ze weg na drie keer te hebben beloofd het ding 24 uur niet uit te doen in verband met de zichtbaarheid van drukplekken.

De volgende dag: non-verbaal Kommer en Kwel, Hel en Verdoemenis. Tandeloos. Gebit uit tas. Stopte mij toe : K-prothese. Vanuit mijn ruggenmerg zwiepte ik de castagnetten richting klein bovenklapraam. Zonder enige twijfel vielen haar castagnetten direct en zonder beetsporen in de verf van de kozijnen in de voortuin. “Zo mevrouw dat was het dus, einde verhaal.” “Ja maar dat gaat zomaar niet,” brieste ze, “me tanden…” “U bent zonder tanden gekomen en gaat zonder tanden weg, wat is het probleem?” Ze keek me aan, klapte haar tasje dicht en verdween. “Als u uw klapper maar niet tussen de varens opzoekt, dan zwaait er wat.”

Schoonzoon kwam week erna met bloemetje langs, de hele familie had op verjaardagspartij dubbeldikke dolle pret gehad over schoonloeder die voor het eerst in haar leven verbouwereerd thuiskwam.

Mr. drs. W.J. Admiraal is niet praktiserend tandarts. Onder de vlag JURISPREVENTIE© heeft hij sinds 1983 veel PAO patiëntenrecht verzorgd, is onafhankelijk letselschadeadviseur en buddy voor collega’s met een claim aan de broek. Sinds zijn hoofdredacteurschap PRIKKEBEEN 1962 (Delftse HBS vereniging) is hij tekstverwerker en columnist.

Labels: