DT News - Netherlands - Filmpje pakken

Erik Ranzijn

wo. 7 mei 2025

Bewaar

Mijn vriend Lex is een groot liefhebber van Bob Dylan. Eigenlijk vooral van zijn muziek en teksten, want verder vindt hij Bob maar ‘een rare koekenbakker’. Deze kwalificatie verhinderde hem niet om mij mee te vragen naar de biopic die over zijn muzikale held in de bioscoop draaide. We spraken af in de prachtig gerestaureerde art-decobioscoop The Movies. Lex moet van buiten de stad komen en wist niet precies hoe laat hij er zou zijn, maar in ieder geval ruim op tijd om vooraf nog wat bij te praten en een vloeibare versnapering te nuttigen (zíjn woorden).

Ik haalde de bestelde kaartjes op bij de kassa, stuurde Lex een berichtje dat ik reeds gearriveerd was en nam in afwachting van zijn komst een kopje koffie. Er kwam een man aanlopen met een biertje in zijn hand. Hij vroeg of een van de stoelen vrij was en of hij daar mocht zitten. Met een zucht zette hij zich en nam een grote slok van zijn bier. Het viel me op dat zijn overhemd scheef dichtgeknoopt was. Hoewel hij straks in het donker zou zitten en het dan niemand verder zou opvallen, meende ik toch er goed aan te doen hem hierop te attenderen. Hij lachte licht beschaamd als een boer met kiespijn en begon de knoopjes los te maken. “Wel mal, ik kom net van mijn vriendin en die heeft er niets van gezegd.” “Ach ja,” antwoordde ik neutraal en mijn schouders ophalend. Maar ondertussen zag ik een hele film voor me: hoe de man zich gehaast bij die vriendin opnieuw aankleedde om, net als ik, op tijd hier te zijn, waar hij ook met iemand afgesproken had.

De man knoopte zijn overhemd weer netjes dicht en dronk met een tweede teug zijn glas leeg. Hij mompelde een dankjewel, stond op en liep naar een stralend jonge vrouw die net de foyer binnenkwam. De begroeting was méér dan hartelijk te noemen, waardoor ik mijn fantasie weer de vrije loop gaf en verder ging met mijn film over een bedrogen vriendin, een onwetende minnares en een ontrouwe schuinsmarcheerder. Zo'n bioscoop werkt toch wel heel inspirerend.

Ik wierp een blik op mijn telefoon om te zien of Lex al iets had laten weten en toen ik weer opkeek, gingen de man en de vrouw bij mij aan het tafeltje zitten. “Ik vertelde mijn vriendin net dat ik een beetje voor gek had gelopen.” “Haha,“ lachte de jongedame. “Hij had zo'n haast om de kaartjes te halen dat hij niet eens op mij kon wachten. Gelukkig woon ik om de hoek.” Mijn hele filmscript viel in één klap in duigen.

Lex kwam de foyer binnen en keek rond of hij mij zag. Ik stond op om hem te begroeten. Toen hij zijn jas uittrok, zag ik dat de rits van zijn broek openstond. Ik kon meteen weer een nieuw script verzinnen.

Erik Ranzijn is psycholoog en oprichter van Roovos Organisatieontwikkeling. Hij traint en begeleidt tandartsen en tandarts praktijken op het gebied van organisatie en professionalisering.

Contact: erik@roovos.nl.