Moeders met slechte mondhygiëne geven Candida albicans vaker door aan hun baby

In de studie onderzochten de onderzoekers 160 moeder-kindparen tussen 2017 en 2020. Ze verzamelden speeksel- en tandplakmonsters van de deelnemers bij acht bezoeken, gedurende een periode die de zwangerschap, de geboorte en de eerste twee levensjaren van het kind omvatte.

De bevindingen toonden aan dat in de monsters van ongeveer 58% van de moeder-kindparen sprake was van C. albicans. In 94% van de gevallen waarin zowel een moeder als een kind C. albicans in de mond had, waren de stammen genetisch zeer vergelijkbaar. De onderzoekers ontdekten ook dat vrouwen met grotere hoeveelheden tandplak acht keer meer kans hadden om C. albicans over te dragen aan hun baby dan degenen met lagere scores. De onderzoekers bekeken niet hoe C. albicans precies werd overgedragen. Ze vermoeden dat de baby's blootgesteld werden tijdens de bevalling, via huid-op-huidcontact of via de voeding.

Daarnaast onderzochten de onderzoekers de manier waarop de moeders hun kind voedden, zoals met alleen borstvoeding, alleen flesvoeding of een combinatie van beide. Ze meldden dat het aantal baby´s van 2 maanden dat nachtelijke flesvoeding kreeg significant hoger was in de C. albicans-positieve groep. Ook ontdekten ze dat zwarte baby's en baby's die naar de kinderopvang gingen een verhoogd risico hadden om C. albicans op te lopen.

Gezien de resultaten geloven de onderzoekers dat het belangrijk is om moeders voorlichtingsprogramma's over mondgezondheid aan te bieden tijdens de zwangerschap en na de bevalling om de kans op het overdragen van C. albicans op hun baby's in het begin van de zwangerschap te verminderen.

Verder onderzoek zal bestaan uit het volgen van de kinderen naarmate ze ouder worden om te zien hoe hun niveaus van C. albicans veranderen en of ze tandcariës ontwikkelen.

De studie, getiteld "Multilocus sequence typing of Candida albicans oral isolates reveals high genetic relatedness of mother-child dyads in early life", werd op 17 januari 2024 online gepubliceerd in PLOS ONE.

Labels: