Onderwijsvisie op taakdelegatie

-advertorial-

Door: Edin Dental Academy

In de tandartspraktijk worden werkzaamheden vaak verdeeld op basis van risico’s. Als
werkzaamheden een irreversibel karakter hebben dan wordt dit meestal niet aan de
tandartsassistent overgedragen. Heel logisch om zo te denken, je bent als tandarts tenslotte
degene die de verantwoordelijkheid draagt. En hoe zou het anders moeten? Welke taken kun
je wel delegeren en welke liever niet?

Het feitelijke risico dat patiënten lopen tijdens het uitvoeren van een handeling, is niet lager
dan wanneer de tandarts deze handeling zelf uitvoert. Het gaat erom dat de assistent
bekwaam is en zich bekwaam voelt en daarnaast voldoende focus heeft op datgene dat ze
gaan uitvoeren. Als patiënt leggen we ons leven dagelijks in handen van een MBO-niveau
medewerker. Er zijn beroepen waarin handelingen complexer zijn en meer risico’s omvatten
dan die van een MBO tandartsassistent. De controlerende taak ligt uiteraard wel bij de
tandarts. De tandartsassistent mag op geen enkel niveau de verantwoordelijkheid dragen voor
de mondgezondheid van de patiënten in de praktijk. Dus voor een tandarts is er een grote rol
weggelegd in het juist delegeren van de taken en het motiveren en aansturen van assisterend
personeel.

Gelukkig is er binnen het onderwijs al veel onderzoek gedaan naar het delegeren van taken.
Al heel vroeg in de geschiedenis was er behoefte aan een richtlijn rondom het inzetten van
mensen met een verschillende achtergrond voor dezelfde handelingen. Dan ging het meer
over vragen zoals: moeten we iedereen de kans geven om een auto te besturen? Of is dat iets
voor mensen uit de hogere klassen (die vaak ook beter waren opgeleid)? Denken vanuit
risico’s werd al snel van tafel geveegd.

Diverse wetenschappers hebben in plaats van risicoanalyses, taxonomieën opgesteld,
waarmee we het niveau van wat er geleerd moet worden, kunnen inschalen. De taxonomie
van Benjamin Bloom wordt hier het meest voor gebruikt. Hieronder zie je een afbeelding van
zijn ordening.

Bloom gaf aan dat men eerst de lagere cognitieve niveaus moet beheersen, voordat men
in staat is om hogere cognitieve niveaus aan te kunnen. Zo kun je pas analyseren, wanneer je
kennis en inzicht kunt toepassen in verschillende situaties. In het Nederlandse
onderwijsstelsel worden MBO opleidingen vaak ingericht tot en met het derde niveau
(toepassen), HBO opleidingen tot en met het vierde niveau (analyseren) en studenten in het
wetenschappelijk onderwijs moet op alle niveaus van Bloom kunnen functioneren.

Lees verder:

www.edin.nl/blogs