Onderzoek naar het verband tussen gebitsslijtage en de kwaliteit van leven

“Een deel van de patiënten met gebitsslijtage heeft restauratieve behandeling nodig, vooral als de gebitsslijtage ernstig is en een negatieve invloed heeft op de esthetiek of functie of als deze pijn of ongemak veroorzaakt. Het plannen en het uitvoeren van zo´n behandeling zijn echter technisch veeleisend, tijdrovend en kostbaar,” zegt hoofdauteur dr. Shamir B. Mehta, senior klinisch docent aan King's College London en gasthoogleraar aan de afdeling Tandheelkunde in het Radboud Universitair Medisch Centrum in Nijmegen.

Dr. Mehta's interesse in gebitsslijtage begon eind jaren negentig van de vorige eeuw nadat hij in de eerstelijnszorg een toenemend aantal patiënten met deze aandoening had gezien. Nu ondersteunt zijn werk een toenemend bewustzijn van gebitsslijtage bij patiënten en tandheelkundige professionals. “Sommige patiënten met een ernstig aangetaste glimlach schamen zich. Gezien de psychosociale impact van gebitsslijtage is het belangrijk dat tandheelkundige professionals gebitsslijtage diagnosticeren en met hun patiënten praten over de aanpak ervan. De glimlach is een belangrijke bepalende factor voor de aantrekkelijkheid van een gezicht, en dit kan weer invloed hebben op bredere aspecten zoals beroepsvooruitzichten, relaties en zelfvertrouwen," vertelde hij aan Dental Tribune International.

Gebitsslijtage is vaak een geleidelijk proces dat in ernst toeneemt met de leeftijd. Patiënten vragen dikwijls alleen om een restauratieve behandeling als ze weten wat de opties zijn, zoals preventie en monitoring of restauratie met composieten of kronen. "Mijn ervaring is dat patiënten hun zorgen vaak niet uiten tenzij ze daarnaar wordt gevraagd, omdat ze accepteren dat de slijtage deel uitmaakt van het natuurlijke verouderingsproces," merkte Dr. Mehta op.

Volgens dr. Mehta kan ernstige gebitsslijtage het welzijn bedreigen en kan een effectieve herstellende behandeling de levenskwaliteit van patiënten helpen verbeteren. Aangezien het kiezen van het juiste moment om met restauratieve behandeling te beginnen een uitdaging kan zijn voor zowel de tandarts als de patiënt, stelden de onderzoekers voor dat clinici, in plaats van zich alleen te concentreren op de klinische resultaten van herstellende zorg, ook de verbeteringen zouden moeten bespreken die patiënten van de behandeling kunnen verwachten, waaronder de aan hun mondgezondheid gerelateerde kwaliteit van leven.

"Klinische bevindingen en de impact van gebitsslijtage op de kwaliteit van leven van de patiënt zijn factoren die kunnen helpen bij het bepalen van de optimale timing voor herstellende interventie," concludeerde Dr. Mehta.

De studie, getiteld “Managing tooth wear with respect to quality of life: An evidence-based decision on when to intervene”, werd op 24 maart 2023 online gepubliceerd in het British Dental Journal.

Labels: