DT News - Netherlands - Unitwater controleren: zelf doen of uitbesteden?

Search Dental Tribune

Unitwater controleren: zelf doen of uitbesteden?

Tandartspraktijk Everaars ontvangt een kwaliteitsbewijs van DentalWater Test. Rechts: Guus Vreeswijk
Anne Doeleman

Anne Doeleman

ma. 13 juni 2016

Bewaar

Het unitwater in mondzorgpraktijken moet elk half jaar getest worden op de aanwezigheid van aerobe waterbacteriën, schrijft de nieuwe richtlijn Infectiepreventie in mondzorgpraktijken voor. Praktijken mogen de watertests zelf doen, of kunnen dit uitbesteden aan bedrijven als Dental WaterTest. Wat is wijsheid? “Bij het nemen van een watermonster kan veel misgaan.”

Tandartsen hadden altijd al de plicht om het unitwater te controleren, maar de eisen waren nergens omschreven. De in april verschenen richtlijn Infectiepreventie in mondzorgpraktijken, die de oude WIP-richtlijn vervangt, brengt meer duidelijkheid. Het unitwater moet minimaal elk half jaar getest worden. Bij 22o Celsius mag het unitwater maximaal 100 kolonievormende eenheden (KVE) per milliliter bedragen. Is het aantal KVE/ml hoger, dan moeten beheersmaatregelen worden genomen. Ligt het aantal boven de 10.000, dan moeten de behandelunits worden gecontroleerd op aanwezigheid van levende legionellabacteriën.

Praktijken kunnen in principe het water zelf testen, maar dat is niet gemakkelijk, zegt Guus Vreeswijk, directeur van het onlangs opgerichte DentalWaterTest. Volgens Vreeswijk kan er bij het nemen van een watermonster veel misgaan. “Het moet bijvoorbeeld steriel gebeuren, het potje moet direct worden gesloten zodat rondzwevende aerosolen geen invloed kunnen hebben op de uitslag, enzovoorts.” Ook het transport van de monsters naar een laboratorium moet op de juiste manier gebeuren, om een reëel testresultaat te verkrijgen. Zo moeten de monsters binnen 12 uur en op de juiste temperatuur vervoerd worden.

Het is niet alleen voor de veiligheid van patiënten en personeel belangrijk dat het testresultaat correct is. Vreeswijk noemt nog een argument: als de testresultaten een aantal boven de 100 KVE/ml aangeven, moet de praktijk soms kostbare beheersmaatregelen nemen. “Als dit eigenlijk niet nodig is, omdat de test niet goed is uitgevoerd, is dat zonde.”

Legionellabesmetting
Dat het testen van unitwater in de mondzorg weerstand opriep of nog steeds oproept, is Vreeswijk niet ontgaan. “Het lastige is dat er weinig onderzoeken zijn die aantonen dat unitwater in een mondzorgpraktijk echt gevaar op kan leveren. Tot dusverre is slechts één geval van legionellabesmetting in een mondzorgpraktijk bekend, bij een tandarts in Italië. Voor tandartsen kunnen de maatregelen dus wellicht wat overtrokken overkomen. Maar het lijkt me zeer onwaarschijnlijk dat er niet vaker incidenten zijn met vervuild water in mondzorgpraktijken.” Immers, lang niet elk geval van legionellabesmetting komt aan het licht, en het spoor wijst niet altijd naar de tandartspraktijk in kwestie. Er is ook nooit echt onderzoek gedaan naar legionellabesmetting vanuit mondzorgpraktijken.

De richtlijn Infectiepreventie benoemt de mogelijke risico’s. Het water uit de behandelunit komt in contact met de slijmvliezen van de mond-keelholte van de patiënt en kan worden doorgeslikt. Geproduceerde aerosolen worden ingeademd door de patiënt en het mondzorgkundig team. Gecontamineerd water uit de behandelunit vormt om deze redenen een potentieel risico voor besmetting voor patiënten en het mondzorgkundig team, meldt de richtlijn Infectiepreventie. De bacteriën die een risico kunnen vormen zijn gram-negatieve, aerobe heterotrofe bacteriën en specifieke Pseudomonas-soorten, Legionella-soorten en non-tuberculosis Mycobacterium-soorten. Buiten legionella-gerelateerde klachten, kunnen deze bacteriën ook aanleiding geven tot astmatische klachten en andere aandoeningen van de bovenste luchtwegen bij het mondzorgkundig team en de medisch gecompromitteerde patiënt, aldus de richtlijn.

Waterkwaliteitsbewijs
Het is nog niet duidelijk of en hoe de Inspectie voor de Gezondheidszorg de kwaliteit van het unitwater zal controleren. Als de watercontrole gebeurt door een bedrijf, krijgt de tandartspraktijk een certificaat van de meting. Als medewerkers van de tandartspraktijk het water zelf controleren, moet dit worden bijgehouden in een logboek. “In dat geval valt nooit te checken of het water ook daadwerkelijk goed getest is,” zegt Vreeswijk. “Maar als de Inspectie een steekproef doet en het water vies is, ben je verder van huis.”

Vreeswijk zegt tandartspraktijken vooral te willen ontzorgen. DentalWaterTest kan alles uit handen nemen: het nemen van de monsters, het opstellen van de analyse en de rapportage. Het bedrijf is onafhankelijk en werkt samen met laboratorium Bioconsult en adviesbureau Saferspaces. Bij het bedrijf gebeurt zowel het nemen van de monsters als het opstellen van de analyse en rapportage volledig geaccrediteerd. Als uit de tests blijkt dat het unitwater van een mondzorgpraktijk onder de 100 KVE/ml ligt, dan krijgt de praktijk van DentalWaterTest een waterkwaliteitsbewijs. Vreeswijk: “Die kan aan de muur gehangen worden. Daar kunnen praktijken best trots op zijn. Het is toch het mooist als alles helemaal op orde is; daar doen we het voor.”

To post a reply please login or register
advertisement
advertisement