Column Richard Mastwijk: Instabiliteit

Denk daarbij aan de juridische en fiscale wetgeving, maar ook de financiële kaders waarbinnen de zorg zich beweegt. Wat wordt de rol van de zzp’er in de toekomst? Wat is de te verwachten ontwikkeling van de tarieven in de zorg? Gaan veel zorgverleners in loondienst, of blijven zij ondernemer? Natuurlijk zijn er altijd veranderingen, maar er viel een redelijke inschatting te maken van welke kant het op zou kunnen gaan.

Helaas lijkt dit achter ons te liggen. De altijd zo gevierde pluriformiteit van onze samenleving heeft inmiddels een naar mijn idee verlammende uitwerking gekregen op het politieke bestel en daarmee onze maatschappij. Te veel partijen, te veel ego’s, te veel stokpaardjes en dat in combinatie met een schrijnend gebrek aan dossierkennis op heel veel onderdelen. Op het moment dat ik deze column schrijf, zijn de Algemene Politieke Beschouwingen net achter de rug. De miljarden vliegen ons daarbij om de oren en worden in bilateraaltjes met elkaar uitgeruild, zonder dat daar een reële dekking voor wordt gevonden. De regie lijkt weg. De vergelijking van een groot gezin waarvan de ouders op vakantie zijn en de kinderen de meest fantastische ideeën hebben, dient zich daarbij aan.

Wat bij de meeste partijen lijkt te overheersen, is de gedachte dat dekking altijd kan worden gevonden in box 2 en 3. Oftewel de directeur-grootaandeelhouder (DGA) en diegenen die, in veel gevallen met hard werken, wat vermogen hebben opgebouwd. De maatregelen zijn niets meer dan een ordinaire verhoging van de tarieven. In box 2 is het de wens van de heer Klaver (GroenLinks) om het tarief zowel in de eerste als in de tweede schijf met twee procent te verhogen. Ook in box 3 gaat het tarief met twee procent omhoog en wordt de vermogensvrijstelling niet geïndexeerd, waarmee de effectieve heffing meer dan de aangekondigde twee procent stijgt. Dit alles binnen de voortdurende chaos binnen box 3 waarvan nog steeds niet duidelijk is of deze door de Hoge Raad zal worden afgewezen.

Met de komende verkiezingen voor de boeg heb ik geen enkel idee welke kant we uitgaan. De enige zekerheid lijkt mij een ongetwijfeld zeer lange en moeizame formatie, uitmondend in een instabiele overheid.

Labels: