Column Stephan Tjiook: Op missie

Inmiddels is het mijn achtste maand als flextandarts. En ik merk dat ik me afgelopen maanden zeker ontwikkeld heb. Ondertussen besef ik dat het constant werken met patiënten die eigenlijk een andere tandarts gewend zijn, ook een bepaalde vaardigheid of kwaliteit is.

Zo komt het weleens voor dat ik op een dag patiënten zie, afkomstig van zes verschillende tandartsen die in de praktijk werken of hebben gewerkt. Daarbij zie je goede dingen voorbij komen, maar soms helaas ook ellende. Ga er bijvoorbeeld maar eens voor staan, wanneer je het tandvlees wil controleren, röntgenfoto’s wil maken of rubberdam wil gebruiken bij patiënten die dat totaal niet gewend zijn.

Soms kom je patiënten tegen waarbij meer dan tien jaar geen of zelfs nooit röntgenfoto’s zijn gemaakt. Vaak zijn het dan ook patiënten die hun jarenlange vaste tandarts op handen dragen. Omdat het werk snel en doorgaans pijnloos wordt gedaan. En dan is het natuurlijk helemaal fijn wanneer de tijdens de controle geconstateerde gaatjes direct gevuld worden.

Wanneer je de patiënt dan eenmaal meekrijgt om foto’s te maken, is het toch even slikken om vervolgens mede te delen dat er toch wel ietsje meer aan de hand is dan je had gehoopt. Om dan nog maar te zwijgen over het aantal overstaande vullingen en slechte randaansluitingen die ik inmiddels voorbij heb zien komen.

Niet dat mijn vullingen altijd perfect zijn, maar op een gegeven moment ga je toch patronen herkennen…

Wanneer je echter het onverwachte verwacht, deins je niet snel terug voor welke uitdaging dan ook. Een van de meest prominente dingen die me desondanks parten kan spelen, is de beschikbare tijd.

Veel controles en behandelingen lukken wel binnen de gestelde tijd, maar soms heb je toch net even extra tijd nodig wanneer er meer aan de hand is. En dan wil je toch net dat stapje extra zetten, als je weet dat er lange wachtlijsten zijn.

Ik betrap me er dan ook op dat het niet verkeerd zou zijn op termijn over meer vastigheid, een eigen patiëntenbestand en eigen agenda te beschikken. Zodat je beter weet wat je kan verwachten. En je ook echt continu de zorg kan bieden die je nastreeft, en niet slechts incidenteel als passant je best doet ‘de troep van een ander op te ruimen’. Simpel gezegd: meer rust en balans.

Toch ben ik maar wat blij dat ik deze mooie, avontuurlijke en ook zeker uitdagende tijd als flexwaarnemer mag meemaken. Het geeft me zoveel meer inzicht over wat ik wel en niet wil. Op die manier ben ik destijds ook als ambulant tandarts begonnen: om verschillende praktijken en plekken te zien, met verschillende teams te werken en vooral om veel te leren.

Daarvan kan ik inmiddels met 100% zekerheid zeggen: missie geslaagd.

 

Stephan Tjiook is tandarts, coach & founder van DNTSTRY University: dé social learning community voor young professionals. Versnel jouw ontwikkeling als tandarts, binnen een groep van gelijkgestemden. Meer informatie: dntstryuniversity.com.

Labels: