Het is halverwege de lunchpauze bij Tosk Tandartsen in Drachten. Aan de kantinetafel ben ik achter m’n laptop bezig met m’n column, terwijl andere teamleden nog rustig aan het eten zijn. Het voelt vertrouwd. Niet gek ook, wanneer je al een aantal keer op deze plek bent geweest en je inmiddels welkome bekenden voor elkaar bent.
Het is de derde keer dat ik hier in Friesland voor een kortere tijd kom waarnemen. Een tweedaagse, waarbij ik ook weer in mijn vertrouwde B&B in Wijnjewoude zit. Geen probleem als ik laat aankom, gastvrouw Hanneke heeft he licht en de kachel van het chaletje al aangezet en de deur van het slot gedaan. Om half 8 wordt m’n ontbijtje met zachtgekookt eitje bezorgd, en het is net zo lekker en met evenzoveel zorg bereid als normaal. En ook hier leuk om Hanneke weer te zien, en even te vragen hoe het gaat.
De autorit naar de praktijk is een bekende weg, inclusief trajectcontrole en overstekende scholieren. Ik parkeer m’n auto net buiten de betaalde parkeerzone bij de plaatselijke voetbalclub, en trek een sprintje richting m’n werkplek om op tijd te zijn. Binnen enkele minuten ben ik omgekleed en voor ik het weet leg ik m’n eerste vullingen van de dag, hetgeen allemaal soepel verloopt.
Heerlijk, besef ik, wanneer je kan bogen op dingen die je al een keer eerder hebt gezien, gedaan of meegemaakt. Toch wel fijn, die routine. Het zorgt ervoor dat eerder onbekende plekken inmiddels zijn veranderd tot warme omgevingen waar ik eens in de zoveel tijd graag kom. En dan met name om weer eens bekenden te zien.
Immers, het is niet het pand, de inrichting, de voorzieningen noch de materialen die een praktijk maken. De belangrijkste factor is het team, het personeel, oftewel de mensen die een praktijk maken of breken. Iets wat ik duidelijk heb ondervonden binnen de inmiddels 14 praktijken waar ik sinds m’n afstuderen in 2018 heb gewerkt.
Een ander terugkerend fenomeen is de vraag van patiënten of ik de nieuwe, vaste tandarts ben. ‘’Nee… ik ben waarnemer, dus ben hier maar tijdelijk,’’ probeer ik dan zo empathisch mogelijk te antwoorden. Regelmatig meen ik dan toch een lichte teleurstelling bij de patiënt te bemerken. Wat me natuurlijk vlijt, en me steeds weer een boost geeft m’n werk goed en met plezier te blijven doen.
De vele autoritten in m’n Citroën Xsara Break uit 2005 naar m’n waarnemingen zijn lang, maar handig om m’n favoriete podcasts te beluisteren. Zoeken naar voordelige tankstations doe ik via de DirectLease app. En wanneer het tijd is voor avondeten, is de kans groot dat ik naar ‘chinees restaurant’ zoek in Google Maps, op zoek naar de plek met de fijnste beoordeling.
M’n werk als flexwaarnemer mag van buiten avontuurlijk klinken; van binnen boog ook ik op een hoop routine, hetzij binnen wisselende omgevingen. Wanneer je dermate flexibel bent, is je geluk minder afhankelijk van de omstandigheden. En zolang je alles met nieuwsgierigheid en fascinatie bekijkt, zal geen situatie je teveel zijn.
Stephan Tjiook is tandarts, coach & founder van DNTSTRY University: social learning community voor young professionals. Versnel jouw ontwikkeling als tandarts, binnen een groep van gelijkgestemden. Meer informatie: dntstryuniversity.com.
Column Stephan Tjiook: Verbinding
Tegenwoordig heb ik zelden m’n portemonnee bij me. Immers, met m’n smartphone betaal ik nog veel gemakkelijker contactloos. En in m’n smartphonehoesje...
Column Stephan Tjiook: Schat
Mijn eerste column van 2023 typ ik aan boord van zeilboot ‘Sylt’ in de haven van Urk. Ik zit in de slaapkajuit op bed met m’n laptop op schoot, ...
Column Stephan Tjiook: Gevoel
‘Volg je gevoel of intuïtie’, hoor je regelmatig. En terecht ook. Soms valt iets niet in woorden uit te leggen, dan wel te rationaliseren. Maar als het...
Column Stephan Tjiook: Sterspeler
Begin dit jaar kreeg ik een telefoontje van hoofdredacteur Reinier van de Vrie. De inhoud van het gesprek? Mooi verwoord: of ik kans zag m’n columns ...
Column Stephan Tjiook: Omdenken
Wat een bizar jaar. Vraag de huidige generatie aan het eind van hun leven welk jaar ze zich het meest herinneren en grote kans dat 2020 wordt genoemd.
Column Stephan Tjiook: Hans & Grietje
Afgelopen maand was ik op aanraden van een assistente bij pannenkoekenhuis Hans & Grietje in Zeewolde. Geen doorsnee pannenkoekenhuis, maar een wondere ...
Column Stephan Tijook: Dalai Lama
Begin oktober was ik twee weken lang ziek. Iets wat al lange tijd niet gebeurd was, en dus voor mij een behoorlijk unicum. Maar met de wijsheid van nu was ...
Column Stephan Tjiook: 30 jaren lang
Afgelopen april ben ik 30 jaar oud geworden. Iets waarvan je weet dat het gaat gebeuren, maar als het eenmaal zover is, voelt het toch gek. Of beter gezegd ...