DT News - Netherlands - Hoge pijnintensiteit vormt risicofactor voor onoplosbare TMD

Search Dental Tribune

Hoge pijnintensiteit vormt risicofactor voor onoplosbare TMD

(foto: Canva/Pornpak Khunatorn)

BERGEN, NOORWEGEN – Temporomandibulaire dysfunctie (TMD) is de tweede meest voorkomende bron van invaliditeit en pijn. Een recent Noors onderzoek onderzocht de risicofactoren van onoplosbare TMD bij patiënten met langdurige en hardnekkige TMD drie jaar na hun instroom in een nationaal interdisciplinair evaluatieprogramma in het academisch ziekenhuis Haukeland in Bergen. Uit het onderzoek bleek dat patiënten met een hogere pijnintensiteit later meer kans hadden op onoplosbare TMD-symptomen.

Bij het begin van het programma werden de zestig TMD-patiënten in de studie onderzocht door een medisch radioloog, een fysiotherapeut, een klinisch psycholoog, een tandarts-specialist in orofaciale pijn, een kaakchirurg en een pijnarts. De groep leed gemiddeld al 13,4 jaar aan TMD-pijn. Na een gesprek met de specialisten kregen de patiënten behandelingsvoorstellen mee voor een follow-up bij hun huisartsen.

Bij de start en drie jaar later vulden de patiënten een vragenlijst in die niet alleen betrekking had op TMD-symptomen en pijn, maar ook op fysiek functioneren, negatieve gebeurtenissen zoals trauma en psychosociale factoren.

Hoewel de patiënten over het algemeen tevreden waren met hun eerste multidisciplinaire beoordeling en behandelopties, meldde drie jaar later slechts 21 procent van de patiënten dat ze tevreden waren met de follow-up door hun huisartsen. Na drie jaar rapporteerde 33 procent van de patiënten verslechtering van de TMD-symptomen, 26 procent verbetering van de symptomen en 41 procent onveranderde symptomen. De onderzoekers constateerden dat degenen bij wie de symptomen verergerden, ook een veel hogere minimale en maximale pijnintensiteit als uitgangssituatie hadden. Deze groep meldde ook een hogere mate van lijden ten gevolge van de pijn. Een hoge maximale pijnintensiteit als uitgangssituatie bleek een significante voorspeller van verslechterde TMD-symptomen bij de driejaarlijkse evaluatie.

Aangezien er in Noorwegen een tekort is aan TMD-specialisten, met name op het platteland, krijgen huisartsen en tandartsen vaak de taak om TMD te behandelen, ook al zijn ze daar niet deskundig in. De onderzoekers gaven aan dat bij de behandeling van ernstige TMD idealiter een team van specialisten uit zowel de geneeskunde als de tandheelkunde betrokken zou moeten zijn en stelden dat het feit dat voor de follow-up een beroep moest worden gedaan op huisartsen en tandartsen er wellicht toe heeft bijgedragen dat bij slechts 10 van de 39 patiënten verbetering ontstond.

De auteurs stellen voor dat de behandeling beter kan door follow-up dooreen interdisciplinair team met de patiënten en de huisartsen en door de patiënten verantwoordelijkheid te geven voor hun eigen herstel via een revalidatieprogramma met terugkoppeling. Ze bevelen ook verder onderzoek aan naar het omgaan met stress bij patiënten met chronische pijn als een factor van het behandelingsresultaat.

De studie, getiteld ‘High pain intensity is a risk factor of non-resolving TMD: A three-year follow-up of a patient group in a Norwegian interdisciplinary evaluation program’, is online gepubliceerd op 2 mei 2022 in het Journal of Pain Research.

To post a reply please login or register
advertisement
advertisement