Is de Nederlandse mondzorg te veel op curatie gericht?

De Nederlandse mondzorg is in vergelijking met veel andere landen uniek in zijn aandacht voor preventie. Wel is helaas met de opheffing van het ziekenfondssysteem het kind met het badwater weggegooid. De tandarts zag destijds ook mondgezonde patiënten, terwijl men in andere landen alleen naar de tandarts ging wanneer er sprake was van een mondgezondheidsprobleem. Ondanks onze aandacht voor preventie is curatie nog steeds voor een groot deel nodig.

Het werkelijke probleem is dat veel Nederlanders de mondzorgprofessional vanwege de kosten mijden en/of genoodzaakt zijn om goedkopere alternatieve behandelingen te kiezen. Zolang wij dit probleem niet oplossen, zal er veel curatief werk blijven. De tragiek is dat veel tandartsen gezien het tandartsentekort en hun dientengevolge drukke praktijk, deze dramatiek niet herkennen. Het is de vraag of wij als mondzorgprofessionals de grootte van dit probleem voldoende hebben onderzocht. Wij vrezen van niet, maar kunnen ons in elk geval wel inbeelden dat wanneer gemiddeld 7,6% van de Nederlandse bevolking onder de armoedegrens leeft (in de grote steden loopt dat op tot 17%) er een grote groep Nederlanders is die wij alleen voor noodhulp zien. Goede (mond)zorg vraagt om toegankelijkheid voor iedere Nederlander in combinatie met de juiste balans tussen preventie en curatie.

Eigenlijk zou de stelling anders moeten luiden: kan de Nederlander rekenen op een systeem waarin de mondzorg ‘zorg op maat’ levert? Alleen de jeugd tot 18 jaar heeft recht op kosteloze toegang tot mondzorg om samen met de ouders een optimale mondgezondheid te kunnen bereiken. Helaas blijkt een substantieel deel van de jeugd niet mee te doen en niet bereikt te kunnen worden door mondzorg. Daar vallen dus veel jonge slachtoffers met soms grote mondgezondheidsproblemen. De redenen waarom deze kinderen niet komen, zijn legio en verdienen snel nader onderzoek. Dan kan doelmatig worden opgetreden tegen dit probleem. Bij kinderen en jongvolwassenen die wel komen, ziet het Ivoren Kruis dat steeds meer praktijken ‘Gewoon Gaaf’ toepassen als handvat om aan cariës-risicoselectie te doen, zodat zorg op maat kan worden gegeven. Om werken met Gewoon Gaaf te faciliteren, organiseert het Ivoren Kruis drukbezochte cursussen. Optreden middels Non Operative Caries Treatment and Prevention (NOCTP) is bij melkgebitten al steeds meer ingeburgerd. Uiteraard ziet het Ivoren Kruis graag dat iedere praktijk op basis hiervan acteert.

Voor volwassenen is er geen toegang via de basisverzekering en wordt alleen de prothese grotendeels vergoed. Als iedereen via de basisverzekering toegang zou hebben tot de mondzorg, zouden we zorg op maat kunnen bieden. Dat ook de (vaak kwetsbare) ouderen niet in de basisverzekering vallen wat betreft mondzorg snapt het Ivoren Kruis werkelijk niet. Dit zou eigenlijk niet moeten mogen in een beschaafd land als Nederland.

Kortom: het Ivoren Kruis beoogt een mondzorgsysteem dat goed toegankelijk is voor elke Nederlander! Juist in deze tijd van de coronacrisis blijkt hoe belangrijk hygiëne is én hoe lastig het is om de bevolking te begeleiden om aan preventie te doen.

Namens het Ivoren Kruis,

Prof . dr. Albert Feilzer
Hans Prakken
Onno Hofman

Labels: