DT News - Netherlands - “Personalized dentistry is toekomst parobehandeling”

Search Dental Tribune

“Personalized dentistry is toekomst parobehandeling”

Dr. Sergio Bizzarro (foto: DIQUE Fotografie)
Tessa Vogelaar

Tessa Vogelaar

ma. 14 mei 2018

Bewaar

De diagnostiek en chirurgische behandeling van parodontitis hebben zich de afgelopen decennia flink ontwikkeld, maar de niet-chirurgische behandeling staat sinds de jaren ’70 eigenlijk zo goed als stil. Hoog tijd om deze discrepantie onder de aandacht te brengen en een blik te werpen op de mogelijkheden voor de toekomst, vindt tandarts-parodontoloog dr. Sergio Bizzarro, verbonden aan ACTA. Dat doet hij tijdens zijn lezing op de negende editie van EuroPerio, dat 20 tot en met 23 juni plaatsvindt in Amsterdam. “Voor personalized medicine is de laatste jaren veel aandacht geweest, maar in de tandheelkunde is die persoonlijke benadering sterk achtergebleven.”

Waarover gaat u het hebben tijdens EuroPerio?
In mijn lezing spreek ik over de niet-chirurgische behandeling van parodontitis. Dat is de meest voorkomende behandeling in de praktijk, zowel bij de tandarts en mondhygiënist als bij de parodontoloog. Hoewel er veel ontwikkelingen zijn geweest in de parodontologie, is de daadwerkelijke behandeling door de jaren heen maar weinig veranderd. Op het gebied van diagnostiek en chirurgie zijn veel nieuwe middelen en methoden ontwikkeld, maar de non-operatieve behandeling is sinds de jaren ’70 maar weinig veranderd. Die discrepantie tussen de groei in kennis enerzijds en de relatief beperkte ontwikkeling in de behandeling anderzijds, wil ik benadrukken in mijn lezing. Dit vul ik aan met een vooruitblik op de mogelijkheden voor behandeling in de toekomst.

Wat wisten we in de jaren ‘70 nog niet dat we nu wel weten?
In die jaren werd parodontitis beschouwd als een infectie van de mond. Het doel van de behandeling was destijds om zo veel mogelijk bacteriën uit de mond te verwijderen. In de jaren erna is uit onderzoek echter gebleken dat bacteriën niet de enige factor zijn die een rol spelen bij het ontstaan van parodontitis; er blijken veel meer factoren van invloed. Roken is daarvan een van de belangrijkste, maar ook dieet en voldoende beweging zijn bepalend. Wij zien parodontologie nu meer als een ziekte waarbij bacteriën in de mond zeker een rol spelen, maar niet altijd de hoofdrol. De interactie tussen bacteriën en de weerstand van de gastheer staat nu centraal. We kijken niet langer alleen naar de mond, maar naar de patiënt als geheel.

In hoeverre is deze nieuwe benadering bekend bij de algemeen practicus?
Voor de algemeen practicus die veel interesse heeft in parodontologie en nascholing volgt, is dit bekend. Maar dat geldt niet voor iedereen. Een algemeen practicus heeft te maken met allerlei aspecten van mondgezondheid, parodontologie is daar slechts een van. Een intake bij een parodontoloog duurt meestal een uur. Daarin komen allerlei vragen rondom parodontitis aan bod. Voor een algemeen practicus met een krap schema is het onmogelijk diezelfde tijd daarvoor vrij te maken.
Toen ik achttien jaar geleden uit Italië naar Nederland kwam, viel mij op dat vooral de wat oudere tandartsen weinig aandacht gaven aan tandvlees. Daarom werd parodontitis vaak relatief laat ontdekt, wat de behandeling van ernstige vormen van parodontitis bemoeilijkte. Tegenwoordig is er gelukkig meer aandacht voor het tandvlees. Daardoor wordt sneller naar een parodontoloog verwezen. Omdat steeds vaker een mondhygiënist onder hetzelfde dak werkt als de tandarts, wordt de patiënt met geringe of matige tandvleesproblemen sneller geholpen.

Hoe belangrijk is de rol van de mondhygiënist bij parodontitis?
De mondhygiënist is heel belangrijk voor de behandeling van patiënten met parodontitis. De tandarts of parodontoloog maakt een beginafspraak waarin een behandelplan wordt gemaakt en vervolgens geeft hij de mondhygiënist opdracht tot het uitvoeren van de behandeling. De initiële behandeling die volgt, neemt veel tijd in beslag: vaak gaat het om vier sessies plus een aantal controles. Het slagen van zo’n uitgebreide parodontitisbehandeling is dan ook nog eens sterk afhankelijk van de motivatie van de patiënt. Daarom is de relatie tussen mondhygiënist en patiënt zo belangrijk. De mondhygiënist is om deze redenen echt de centrale figuur in de behandeling.

Is de manier waarop een parodontitispatiënt wordt gemotiveerd tot betere mondzorg over de jaren heen veranderd?
Vroeger lag de focus van de parodontitisbehandeling op het verwijderen van plaque en tandsteen. Het doel was om bacteriën in de mond zoveel mogelijk te beperken en de communicatie was daar ook op gericht. De aandacht lag op mondhygiëne thuis: patiënten werden vooral gemotiveerd om zo goed mogelijk te poetsen. Dat is nog steeds belangrijk, maar nu we weten dat ook andere factoren een rol spelen bij het ontstaan van parodontitis en het succes van de behandeling, wordt daar eveneens aandacht aan gegeven. Patiënten worden gemotiveerd om te stoppen met roken of krijgen advies over hun dieet. Het is niet langer alleen ‘poetsen, poetsen, poetsen’.

Welke tips heeft u voor algemeen practici of mondhygiënisten om een patiënt met dreigende parodontitis daadwerkelijk te motiveren om te stoppen met roken of minder te snoepen?
Dat blijft een lastig punt. Mijn ervaring is dat het heel belangrijk is om goed naar de patiënt te luisteren. Voorheen concludeerden wij bij te veel plaque al direct dat dit de schuld was van de patiënt. Dat is soms het geval, maar het kan ook zijn dat een patiënt onvoldoende vaardigheden heeft. Het hameren op beter poetsen kan dan voor veel frustratie zorgen. Mijn advies is om meer empathie te tonen.  En neem de tijd om de achtergrond van de patiënt te begrijpen. Een tandarts met een volle agenda heeft die tijd niet altijd, maar een mondhygiënist en parodontoloog hebben daarvoor iets meer ruimte.

In uw lezing blikt u tevens vooruit. Hoe gaat de behandeling van parodontitis er in de toekomst uitzien, denkt u?
, al dan niet met antibiotica, blijft er een kleine groep patiënten bestaan die niet goed reageert op die behandeling. Zonder dat we weten waarom. In de toekomst moeten we ons meer op die patiënten richten. Een term die daarbij hoort, is die van personalized dentistry. Voor personalized medicine is de laatste decennia al veel aandacht geweest, maar in de tandheelkunde is die persoonlijke benadering sterk achtergebleven. De komende jaren gaan we steeds meer nieuwe methoden ontwikkelen om de achtergrond van parodontitispatiënten beter in beeld te brengen. Zo kan een specifiekere diagnose worden gesteld en een behandeling worden gegeven die helemaal op een patiënt is toegespitst. Een behandeling moet niet langer gebaseerd zijn op ervaring of gevoel, of op iets wat voor de meerderheid werkt. Niet iedere patiënt heeft baat bij dezelfde behandeling.

Wat betekent personalized dentistry dan concreet in de toekomst? Gaat de tandarts bij de patiënt een cholesteroltest uitvoeren of de bloeddruk meten?
Misschien wel. Mogelijk sturen we in de toekomst speeksel en bloed van een patiënt naar het laboratorium en wordt daar een soort persoonlijk profiel, een ‘vingerafdruk’ van een patiënt gemaakt. Uit dat profiel zou je kunnen aflezen of een patiënt eerder vatbaar is voor iets en mogelijk meer aandacht behoeft, iets dat een tandarts op basis van het klinische beeld niet had kunnen ontdekken. Mogelijk kan op deze manier een objectief beeld geschetst worden van hoe het fysiek gesteld is met de patiënt: hoe het staat met de weerstand of de bacteriën in de mond. We hoeven dan niet meer te voorspellen wat de beste behandeling is op basis van kennis, ervaring en gevoel, maar op basis van objectieve waarden. Dit is echter geen gemakkelijke stap. De ontwikkeling is de afgelopen jaren heel hard gegaan, maar parodontitis blijft een ziekte die zich langzaam ontwikkelt. We moeten een patiënt jaren volgen, om de ziekte beter te kunnen begrijpen. Voordat het zover is, zijn we tien jaar verder. Maar ik heb goede hoop dat deze manier van behandelen er komt.

Dit is een verkorte weergave van het interview met Sergio Bizzarro in het meinummer van Dental Tribune. Deze zal op 22 mei verschijnen.

Sergio Bizzarro (1973) studeerde Tandheelkunde aan de universiteit van Rome. Zijn opleiding tot parodontoloog doorliep hij aan ACTA. Daar promoveerde hij in 2015 op zijn onderzoek getiteld ‘The clinical, microbiological and systemic characteristics of periodontitis and their changes after periodontal therapy’. Bizzarro is tandarts-parodontoloog NVvP en docent op ACTA, verbonden aan de sectie Parodontologie.

 

To post a reply please login or register
advertisement
advertisement