Beroepsverenigingen praten over verplichte nascholing tandarts

De discussie over al dan niet verplichte nascholing werd eind vorig jaar aangezwengeld door het advies van een ‘commissie van wijze heren’, bestaande uit de heren Rijksen en Bittermann. Deze waren door respectievelijk NMT en NVT aangesteld om een oplossing te bedenken voor het slepende conflict tussen het Kwaliteitsregister Tandartsen (KRT) en de Stichting QuAT (Q-Keurmerk).

Kort samengevat kwam het conflict erop neer dat QuAT zich niet wenste te laten erkennen door het KRT, omdat de accrediterende instantie het onterecht vindt dat een registrerend orgaan zich met het al dan niet erkennen van geaccrediteerde nascholing bezighoudt. In reactie beëindigde het KRT de erkenning van Q-Keurmerk-geaccrediteerde cursussen. De NVT besloot daarop het Mondzorgregister te starten, om ervoor te zorgen dat Q-geaccrediteerde cursussen toch geregistreerd worden.

De commissie adviseerde in oktober ingrijpende bestuurlijke en organisatorische wijzigingen binnen KRT en QuAT. Het KRT diende volgens Rijksen en Bittermann omgevormd te worden tot een instantie die zich alleen met registreren bezighoudt. Accrediterende instanties zouden zich op het accrediteren van specifieke cursussen moeten richten en niet op het aanbod van cursusaanbieders in het algemeen. Verder kwam in het advies naar voren dat het verplicht behalen van geaccrediteerde scholingspunten onvermijdelijk is.

Daarna verdween de discussie voor de buitenwereld uit het zicht, maar intussen werd door Rijksen en Bittermann in opdracht van NMT en NVT achter de schermen hard doorgewerkt aan een conceptdocument ‘herregistratie tandartsen’. Inmiddels ligt dit document, dat de strekking van het eerdere advies volgt, ter beoordeling bij de diverse betrokken verenigingen.

De NVT, een van deze verenigingen, is tevreden met het conceptdocument. “Het volgt in grote lijnen ons eigen standpunt,” vertelt voorzitter Willeke Sanderink aan Dental Tribune. Zij is ook blij dat met het wederzijds gerespecteerde advies de angel vooralsnog uit de discussie is. Enkele maanden geleden zaten NMT en NVT nog getroubleerd om de tafel, “maar inmiddels kunnen we weer constructief naar buiten komen.”

De enige zorg die de NVT nog heeft, betreft het tijdspad. Sanderink zou de voorstellen “liever morgen dan volgend jaar” geïmplementeerd zien, maar realiseert zich dat het doorhakken van de nodige knopen en het omvormen en inrichten van instanties enige tijd kan vergen. In de tussentijd zal de voor tandartsen chaotische situatie met verschillende los van elkaar opererende registratieorganen blijven bestaan.

De huidige normen in het BIG-register zullen sowieso nog gelden tot de herregistratie op 1 januari 2017. Het wettelijk verplicht stellen van nascholing kan daardoor niet eerder dan die datum ingaan, al is een politiek besluit al eerder nodig. “Dat wil niet zeggen dat we tot die tijd achterover moeten leunen,” aldus Sanderink. “Wij kunnen als beroepsgroep en verenigingen onze voorkeur voor verplichte geaccrediteerde nascholing nadrukkelijk kenbaar maken. Daarbij kunnen wij als geen ander inschatten wat haalbaar is. Het is altijd beter om zelf een besluit te nemen dan om over je te laten beslissen.”

Dat er per 2017 iets gaat veranderen, staat inmiddels wel vast. “Er zal nu echt een scholingsnorm in het BIG-register komen,” verwacht Sanderink. Of dat nu door congressen, cursussen of e-learnings is, de tandarts zal zich moeten bij- en nascholen. Daarbij is het voor de NVT een must dat alleen geaccrediteerde nascholing geregistreerd wordt. “Gezellige gespreksavonden behoren in onze ogen niet tot het bijhouden van je vak.”

Bij het vaststellen van de normen hoeven tandartsen geenszins het wiel uit te vinden: voor huisartsen, medisch specialisten en veel paramedici, waaronder ook mondhygiënisten, is het volgen van nascholing al verplicht. Vermoedelijk zullen de regelingen bij deze andere beroepsgroepen richtinggevend zijn voor de definities die voor tandartsen gaan gelden.

Sanderink juicht het toe dat de discussie breder wordt getrokken door de inmenging van de ANT. “Hoe meer draagvlak, hoe beter.” De ANT was destijds betrokken bij de oprichting van de KRT, maar nam al snel afstand toen de eisen aan geaccrediteerde nascholing naar de mening van de beroepsvereniging niet streng genoeg werden geformuleerd. Mede daarom vermoedt Sanderink niet dat de ANT, of een andere partij, het verplicht stellen van nascholing zou willen blokkeren. “Je kunt je alleen afvragen of elke tandarts ervóór is. Ik hoop van harte dat ook de beroepsgroep de verplichting steunt. Die steun vind je al terug in de bereidheid van een groeiende meerderheid om regelmatig geaccrediteerde bij- en nascholing te volgen.”

Voorlopig zal het Mondzorgregister nog in de lucht blijven, omdat het KRT de Q-geaccrediteerde cursussen niet erkent. “We hopen dat er snel één overkoepelend register komt,” benadrukt Sanderink. “Een register dat omgevormd is tot een echt register: met normen en regels die van buiten zijn vastgesteld, zoals ook het advies van oktober 2013 luidt en gebruikelijk is bij bijvoorbeeld huisartsen.” Tot die tijd is het voor tandartsen raadzaam zich bij beide registers in te schrijven, of zelf goed bij te houden welke cursussen gevolgd zijn.