Column Erik Ranzijn: Elektrische motor

Na een van mijn functionele wandeltochtjes vond ik een briefje op de mat achter de voordeur. 'We hebben elkaar gemist' had de marketingafdeling van de bezorgdienst op het briefje laten drukken om vriendelijkheid uit te stralen, en niet 'U was er niet en ik kwam voor niets aan de deur'. Want hoewel dat natuurlijk ook het geval was, zou die tekst wel eens in het verkeerde keelgat kunnen schieten. Gelukkig was mijn afwezigheid niet onsympathiek opgevat en zou het pakje na drie uur 's middags bij het pick-up-point (ophaalpunt?) liggen.

Na een paar uur achter mijn bureau lichte administratieve arbeid verricht te hebben was het tijd om het nuttige en het aangename met elkaar te verenigen en wandelde ik op mijn gemak naar het ophaalpunt waar wel vaker pakjes voor me waren afgegeven. Ongeveer halverwege barstte er ineens een hevige voorjaarsbui los, maar gelukkig kon ik schuilen onder de luifel van een tabakszaak. Er kwam een man naar buiten in een elektrische rolstoel en hij parkeerde ook onder de luifel. Ik vroeg me af ik volgens de taalpurist moest spreken van een elektrisch aangedreven rolstoel of dat een rolstoel met aandrijving door middel van een elektrische motor de juiste benaming was.

Voor de gebruiker maakte het vast niet uit. Hij haalde een sigaartje uit de zojuist gekochte doos en stak hem aan met drie lucifers die hij tegelijkertijd langs het doosje had gestreken. Hij liet niets aan het toeval over. Hij inhaleerde diep, wat mij verbaasde want ik dacht altijd dat je dat met sigaren niet deed, blies een stevige rookwolk uit en zei op een toon waaruit grote tevredenheid doorklonk “Zo, ik kan weer roken”. Hij vertelde me dat hij in het verzorgingshuis verderop woonde en dat de afgelopen week de motor van zijn stoel stuk was geweest. 'Die ook al!' dacht ik. Toen zijn sigaren op waren kon hij niet naar buiten om nieuwe te kopen. “Die zusters verdomden het om even hierheen te lopen omdat het zogenaamd druk is, maar wel de hele dag potsjansen op de kepjoeter.” Het was weer droog en hij klemde routineus de sigaar tussen zijn lippen, pakte de joystick en zoefde weg. Ik liep ook weer door en meldde me bij de balie van het pakketjesafgiftepunt. Ik bleek bij de verkeerde bezorgdienst te staan. Ik moest terug naar de zaak waar ik had staan schuilen.

Labels: