Column Erik Ranzijn: Tijd genoeg

De tijd vul ik met zaken die voorheen voor me uitgeschoven werden, zoals het uitmesten van mijn bureaulades (een bijna archeologische ontdekkingstocht) en zaken waarvoor ik weinig of geen tijd maakte, zoals het lezen van een goed boek. En af en toe geef ik nog een cursus of wissel ik van gedachten over aspecten van de praktijkvoering.

Op een ochtend besloot ik naar de Noordermarkt te gaan. Dit is een rommelmarkt in de Amsterdamse Jordaan, een soort mini-Waterlooplein, waar ik al een paar jaar niet geweest was. Ik was niet naar iets speciaals op zoek. Sterker nog, ik heb eigenlijk helemaal niets nodig, maar de uitstalling van een mengsel van rotzooi en curiosa maakt me toch altijd wat gulzig.

Ik bleef staan bij een kraam met antiek, of spullen die daarvoor door moesten gaan. Ik pakte een klok op voor een nadere inspectie: een symmetrische combinatie van verschillende kleuren en vormen marmer met een ruitvormige wijzerplaat. De koopman rook zijn kans en begon het uurwerk aan te prijzen. “Orsjineel Aart Deeko, meneer, zo worden ze niet meer gemaakt anno nu.” Ik hield het apparaat tegen mijn oor om te horen of het liep. “Hij staat twee keer per dag precies op tijd, maar als je hem opwindt, doet hij het... vast...” De koopman opende een dekseltje aan de achterkant en draaide in het binnenste aan een sleuteltje. Er gebeurde niets. Hij schudde wat met de klok om hem te reanimeren, maar het uurwerk ging niet tikken.

Ik wilde weer verder lopen, maar zo makkelijk kwam ik er niet vanaf. “Waarschijnlijk zit er een tandje effe vast, maar komt-ie los als-ie op kamertemperatuur is.” Het leek me een volstrekt ongeloofwaardige verklaring. Ik maakte de fout de onderhandeling te openen door naar de prijs te vragen. “Doe een goed bod en hij is van jou.” Ik pareerde dit door te vragen voor welk bedrag hij van zijn kapotte klok af wilde. Hij grijnsde en noemde een bedrag waarvan hij bij voorbaat wist dat hij het niet zou krijgen. Ik grijnsde terug en noemde een bedrag waarvan ik wist dat ik de klok er niet voor zou krijgen. Na een bedrag in het midden te hebben afgerekend, vertrok ik met mijn onzinnige aankoop weer naar huis.

 

Ik zette de klok op het dressoir in mijn werkkamer en ging naar de keuken om koffie te zetten. Met een beker warme koffie ging ik achter mijn bureau zitten om wat mails te beantwoorden. Ineens hoorde ik getik achter me. De klok was opgewarmd.

 

Erik Ranzijn is psycholoog en oprichter van Roovos Organisatieontwikkeling. Hij traint en begeleidt tandartsen en tandarts praktijken op het gebied van organisatie en professionalisering.

Contact: erik@roovos.nl.