Column Erik Ranzijn: ‘Het’

Over het algemeen proberen we vroeg op de markt te zijn, voordat het er erg druk wordt. Bij erge drukte kun je slechts in de massa mee schuifelen. Als het je lukt om de mensen die vlak voor je lopen in te halen, laat je soms ongewild en onbedoeld je wederhelft achter, die moet wachten op haar kans om een inhaalmanoeuvre in te zetten. En dat gaat toch voorbij aan het concept 'samen naar de markt, ja gezellig!' Sinds een paar weken staat er tegenover de visboer een nieuwe kraam, met een verrassend assortiment. Het grootste deel van de kraam wordt in beslag genomen door kunstbloemen, maar je kunt er ook terecht voor blokken zeep, servetten met leuke prints en nagelborstels. We vonden het wel een idee om een bos van die bloemen te kopen voor in ons huis in België. Toch gezellig als je daar dan binnenkomt en er staat al een 'ruikertje' op tafel. De vrouw voor ons rekende een bos af en de koopman overhandigde haar deze met de tekst “schuin afsnijden en in lauwwarm water”. “Maar het zijn toch kunstbloemen?,” reageerde de vrouw verbaasd. “Oh, in dat geval: alleen maar vriendelijk tegen ze praten en Mozart voor ze draaien.” Tegen zoveel Amsterdamse humor kon de vrouw niet op. Toen wij onze bos afrekenden, vroeg ik de man of we ook Beethoven mochten draaien. Het mocht.

Bij de notenkraam is het altijd druk, maar een nummertjesapparaat leidt de klantenstroom in goede banen. Hannah ging op haar beurt wachten en ik haalde in de tussentijd eieren bij de poelier. Terwijl ik wachtte tot Hannah klaar was, kwamen twee jonge dames naast me staan. Aan hun tongval te horen waren ze duidelijk geen toeristen. De opening van hun gesprek verliep volgens een bekend patroon.

“Dag schat, hoe is-tie?”

“Ja, gaat goed lieverd, en met jou?”

“Ja, gaat wel, dank je.”

Maar toen werd duidelijke dat Lieverd er niet zomaar mee weg kwam.

“Hoezo ‘gaat wel’, ken het niet beter?”

“Ach, me moeder moest weer es d'r mond voorbij praten, en nou weet me zus het ook.”

Dit begon spannend te worden. Ik hoopte dat Hannah nog niet aan de beurt was, want ik wilde wel weten wat 'het' was.

“Had je het dan voor je zus geheim kenne houe?,” wilde Schat weten. “En hij hep toch maar twee maanden gekregen?,” fluisterde ze.

Ik zag Hannah zich losmaken uit de massa voor de notenkraam. Ik wist nu wat 'het' was, maar ik zou nooit weten 'waarvoor'.

Erik Ranzijn is psycholoog en oprichter van Roovos Organisatieontwikkeling. Hij traint en begeleidt tandartsen en tandarts praktijken op het gebied van organisatie en professionalisering.

Contact: erik@roovos.nl.