“Pas de DPSI toe en verwijs tijdig door”

Is er voldoende aandacht voor preventie van parodontale problemen bij algemeen practici?
Ik denk dat veel tandartsen bekend zijn met het protocol parodontale diagnostiek en behandeling, de Dutch Periodontal Screening Index (DPSI), en zich hier ook aan houden. Een groot knelpunt is echter dat veel patiënten de preventie van parodontale problemen niet belangrijk vinden of de kosten ervan niet willen dragen. Soms verwijten patiënten de tandarts late verwijzing, terwijl zij zelf hebben nagelaten de mondhygiëne te verbeteren of bijvoorbeeld te stoppen met roken. Mijn advies voor algemeen practici is dan ook altijd de DPSI te hanteren en zaken goed vast te leggen in het dossier. Dat zorgt ook voor preventie van juridische problemen.

Hoe probeert u uw eigen patiënten te motiveren?
Samen met mijn team van (preventie-)assistenten en mondhygiënisten blijven we aandringen op gezond mondgedrag. We blijven herhalen dat patiënten moeten stoppen met roken. Als iemand daadwerkelijk stopt, benoemen we hoe blij we daarmee zijn. Hetzelfde geldt voor dalende plaque- en bloedingsscores, doordat de patiënt zijn best heeft gedaan het gebit schoon te houden. Daar moet je positieve feedback op geven.

Zijn er parodontale problemen die tandartsen vaak over het hoofd zien?
Er zijn een aantal valkuilen. Zo hebben rokers met parodontitis niet altijd last van tandvleesbloedingen en kun je bij jonge patiënten met ernstige parodontitis op het eerste gezicht soms niet goed zien hoe diep de pocket al is. Dat blijkt pas bij het sonderen. Om tijdig problemen te voorkomen is het dus van groot belang de DPSI bij elke controle toe te passen.
Een ander punt is dat tandartsen of mondhygiënisten soms recessie zien ontstaan bij een patiënt, maar een afwachtende houding aannemen. Recessie is goed te behandelen, maar als ingrijpen te lang wordt uitgesteld, wordt het onnodig ingewikkeld. Een ander voorbeeld is een langzaam draaiend (torquend) element als gevolg van een actieve spalk na orthodontische behandeling. Als dan niet tijdig wordt ingegrepen, kan opnieuw orthodontische behandeling of recessiebedekkende chirurgie nodig zijn. In het ergste geval gaat zo’n element zelfs verloren. Tandartsen zouden bijvoorbeeld incisale lichtfoto’s kunnen maken van het onderfront om dit goed in de gaten te houden.

Hoe zorgt u met uw team van (preventie-)assistenten en mondhygiënisten voor de beste paro-preventieve zorg?
Wat wij regelmatig trainen is het toekennen van plaquescores. Ik laat mijn medewerkers dan telkens mijn eigen plaque scoren, zonder dat ze van elkaar weten welke score ze toekennen. Dat doen we wanneer ik ’s ochtends niet gepoetst heb, vervolgens herhalen we het als ik elektrisch heb gepoetst en tot slot nog eens wanneer ik mijn tanden interdentaal heb gereinigd. Dan kijken we heel kritisch of de gegeven plaquescores binnen dezelfde bandbreedtes liggen, maar ook of we het erover eens zijn op welke plekken we plaque zien, bijvoorbeeld door gezamenlijk met een intra-orale camera te kijken. Als je dat niet traint, kun je als team uit elkaar groeien.

Een van uw lezingen is samen met dr. Anne-Marie Renkema en gaat over het risico op gingivarecessie na orthodontische behandeling. Wat hoopt u bezoekers daarin mee te geven?
In deze lezing gaat het over het grotere risico op recessie dat mensen met een dun biotype gingiva hebben bij orthodontische behandeling. Bij zo’n dun biotype kan worden aangeraden om de patiënt duidelijk te maken dat er een voorkeur kan bestaan voor extractietherapie. Anders wordt de tandboog mogelijk te groot voor de kaakbasis, de ‘biologic envelope’ en neemt het risico op gingivarecessie op latere leeftijd toe. Verder wijzen we op de mogelijke behandeling van de recessie door recessiebedekkende chirurgie en parodontale regeneratie. Het mooie daaraan is dat het echt weefselherstel is. Volledig natuurlijk, restitutio ad integrum. Weinig zorgverleners kunnen dat, maar parodontologen wel. Ook dit wil ik aan bezoekers van onze lezing, zowel algemeen practici als mondhygiënisten, meegeven: recessie is wel degelijk goed te behandelen, dus verwijs tijdig door.

---

NVvP Najaarscongres ‘Perio on the move’
De synergie tussen orthodontie en parodontologie wordt te weinig belicht. Reden voor de Nederlandse Vereniging voor Parodontologie (NVvP) om deze relatie centraal te stellen tijdens haar Najaarscongres 2017 ‘Perio on the Move’. Dat vindt plaats op 24 november 2017 in CineMec Ede. Welke nieuwe ontwikkelingen zijn er op dit gebied? Waar vinden we elkaar? En hoe kunt u deze in de praktijk benutten, om uw patiënten nog beter van dienst te kunnen zijn? Het najaarscongres geeft antwoord op deze vragen en meer. De sprekers, werkzaam in Italië, Zwitserland en Nederland, focussen hun lezingen vooral op de praktische toepassing van wetenschappelijke kennis en garanderen zo een veelzijdig programma.

---

Drs. G.N.Th. de Quincey, tandarts-parodontoloog NVvP

---

Biografie
Giles de Quincey haalde zijn tandartsdiploma in 1987 aan de KU Nijmegen. Daarna ging hij naar Los Angeles om een post-graduate opleiding Parodontologie te volgen. Na succesvolle afronding daarvan in 1990, startte hij zijn verwijspraktijk voor Parodontologie en Implantologie in ’s-Hertogenbosch, waar hij nu nog steeds werkt. Van 1992 tot begin dit jaar was De Quincey o.a. docent aan de EFP-erkende post-graduate opleiding voor parodontologie in Nijmegen. Sinds begin 2017 reist hij regelmatig naar Bern, Zwitserland, waar hij aan de universiteit lesgeeft op de EFP-erkende post-graduate opleiding parodontologie.

---