Antoni van Leeuwenhoek plaatst 3D-geprinte onderkaak

Tumoren in en rondom de onderkaak worden meestal behandeld door een deel van de onderkaak weg te halen en deze te reconstrueren met bot elders uit het lichaam, meestal uit het scheenbeen. Het nadeel van deze reconstructie is dat die in ongeveer 40% van de gevallen breekt en/of dat de schroeven losgaan.

Baris Karakullukcu, onderzoeker aan het Antoni van Leeuwenhoek en betrokken bij het onderzoek naar de 3D-geprinte onderkaak, vertelt dat er tot nu toe twee patiënten met deze methode zijn behandeld. “Er is een strenge selectie van patiënten waarbij we dit kunnen doen. We doen het alleen bij patiënten die vanwege een slechte gezondheid geen bottransplantatie kunnen krijgen. Dat is bijvoorbeeld het geval bij aderverkalking of een slecht hart, want voor een bottransplantatie moet de bloedsomloop in orde zijn.”

De 3D-geprinte onderkaken van de twee patiënten blijken goed te werken. Voor de operatie hadden de patiënten vanwege onderkaaknecrose en door een breuk van de onderkaak veel pijn en continu infecties. “Nu zijn ze hartstikke gelukkig,” vertelt Karakullukcu. “Ze hebben geen pijn en doordat de onderkaak op maat is gemaakt, blijven belangrijke functies zoals praten, drinken en eten behouden.”

Het titanium implantaat is heel sterk, doordat een verbeterde bevestigingstechniek de krachten optimaal verdeelt en doordat het materiaal van binnen een honingraatstructuur heeft. Door deze structuur is het materiaal ook lichter dan solide titanium. Deze geavanceerde techniek wordt additive manufacturing genoemd en wordt ook gebruikt voor onderdelen van Formule 1-auto’s.

Het enige risico is dat het lichaam de metalen kaak afstoot of dat er infecties ontstaan. “Inmiddels is er veel ervaring met kunstheupen en kunstknieën, maar het grote verschil is dat de mond niet steriel is,” legt Karakullukcu uit. “Bacteriën kunnen niet op gepolijst titanium groeien, maar als ze erin kunnen, kunnen ze misschien wel groeien. We moeten dus eerst bewijzen dat deze 3D-geprinte onderkaak net zo goed werkt als een bottransplantatie, voordat we dit grootschalig kunnen toepassen. Daarvoor willen we nog tien patiënten, die geen standaardbehandeling kunnen krijgen, selecteren voor de 3D-geprinte onderkaak. We hopen dat dat eind 2024 is gelukt. Als het goed gaat met de slechtste patiënten, moet het ook goed gaan met de gezonde patiënten.”

Als de infectieveiligheid bewezen is, wordt het tijd om de integratie van het implantaat met het bot mogelijk te maken, zodat het implantaat nog sterker wordt. “In Duitsland gaan ze al beginnen met de 3D-geprinte onderkaak en er is ook belangstelling vanuit andere ziekenhuizen,” vertelt Karakullukcu enthousiast.

Bron: Antoni van Leeuwenhoek

Labels: