Search Dental Tribune

Column Erik Ranzijn: Frens Hels

di. 4 november 2025

Bewaar

Vele jaren geleden huurden we in British Columbia een camper, door de Canadezen zelf een RV (recreational vehicle) genoemd. Ik weet nog goed hoe we overrompeld waren door de schoonheid van de natuur en de bijbehorende wilde beesten die je daar gewoon tegenkomt. Soms werd onze doortocht gehinderd door een kudde elks (hertachtig beest) die op hun dooie akkertje overstaken. Eén keer stopten we om een bruine beer met twee kleintjes in de berm te observeren. Een hoogtepunt voor onze zoon Abel was de tocht met een snelle boot over de oceaan om orka’s te spotten, toentertijd zijn lievelingsdieren.

Om een heel andere reden is deze tocht mij ook lange tijd bijgebleven. Om het wildlife te kunnen fotograferen, had ik een 300 mm telelens gekocht. Toen ik hier doorheen keek om de orka's op de gevoelige plaat vast te leggen (letterlijk, want alles was nog analoog), werd elke deining van het bootje versterkt en na enkele minuten was ik enorm zeeziek. Ik ben nog dagen draaierig geweest.

We moesten ook erg wennen aan de heel andere manier waarop de stadjes en dorpen gebouwd waren. Als we een nederzetting bereikten en een terrasje zochten, wilden we ons laten leiden door borden die ons naar het centrum zouden brengen. Die borden waren er niet en naar later bleek het centrum evenmin. De straten waren breed opgezet, waardoor het hele stadje eruit zag als een buitenwijk. Je zat al weer op de buitenweg voor je het doorhad.

Wat me lang is bijgebleven, waren de vriendelijkheid en de hulpbereidheid van de mensen. Als je even om je heen stond te kijken in een supermarkt kwam er al een medewerker vragen of je hulp nodig had. En als je stilstond in de buurt van een zebrapad – nog niet eens erop –, dan stopte het verkeer aan beide zijden. Kom daar maar eens om bij ons. Ik besloot toen deze vriendelijkheid over te nemen en sprak van mijn 'post-canada-attitude'. Ik zou voortaan net zo aardig voor mijn medemensen zijn. De eerlijkheid gebiedt me echter te zeggen dat deze houding in de loop van de tijd wat sleets is geworden.

Ik werd eraan herinnerd toen ik een man en een vrouw op een huurtandem wat verloren om zich heen zag kijken op de Haarlemmerdijk in Amsterdam. De vrouw had een kaartje in haar handen dat ze vast had gekregen van de receptie van hun hotel. Ik besloot hen te helpen. Het was een Canadees echtpaar uit Banf, waar wij ook geweest waren. Ze waren onderweg naar het "Frens Hels Museum in Harlem", in de veronderstelling dat dat ergens op de Haarlemmerstaat, de Haarlemmerdijk of het Haarlemmerplein gesitueerd zou zijn. Dat Haarlem een andere stad was, zo'n twintig kilometer verderop, en dat dit best een afstand was om met een tandem te overbruggen, drong langzaam tot hen door.

Ik besloot met ze mee te fietsen naar het Centraal Station en hen te helpen met de ondoorgrondelijke protocollen van ons openbaar vervoer. Even had ik de vibe van de canada-attitude weer terug.

Erik Ranzijn is psycholoog en oprichter van Roovos Organisatieontwikkeling. Hij traint en begeleidt tandartsen en tandartspraktijken op het gebied van organisatie en professionalisering.

Contact: erik@roovos.nl.

To post a reply please login or register
advertisement
advertisement