Lokale anesthesie vooral lastig in mandibula

Dental Tribune International

wo. 3 juni 2020

Deel

Bewaar

HOUTEN – Vrijdag 29 mei hield docent dr. Johan Aps een webinar voor tandartsen over Lokale anesthesie in de tandheelkunde: feiten en fabels. De webinar was georganiseerd onder de vlag van Dental Tribune Study Club.

In de webinar van ruim een uur ging Aps in op de technieken, de diverse anesthetica (werking, dosis et cetera) en op de valkuilen en problemen bij toepassing van lokale anesthesie. Johan Aps heeft als Associate Professor aan de University of Western Australia (Perth), waar hij hoofd is van de afdeling Orale Diagnostiek en Chirurgische Wetenschappen, veel ervaring op dit terrein en baseert zich op recent onderzoek en literatuur. Op een rustige en gedegen wijze nam hij zijn toehoorders mee in zijn bevindingen.

We lichten er hier een paar dingen uit. Zo stellen tandartsen hun patiënten vaak de verkeerde vragen om te checken of de anesthesie werkt. Ze vragen bijvoorbeeld of de tong of lip is verdoofd of dik aanvoelt. En of de kin is verdoofd. Volgens Aps vragen ze dan in feite naar bijverschijnselen en neveneffecten. Als behandelaars zouden we de patiënt moeten vragen of de pulpa verdoofd is, of de proprioceptie van het parodontale ligament is uitgeschakeld en of de aangehechte gingiva is verdoofd. Lastige vragen die de patiënt waarschijnlijk niet zal begrijpen. Maar wat de patiënt zeker moet ervaren bij goed werkende anesthesie is dat de occlusie niet meer past als hij de tanden op elkaar zet. De patiënt moet voelen dat de tanden elkaar nog wel raken, maar dat ze verhoogd of vergroot lijken. Daar kunnen behandelaars wel naar vragen.

Op basis van ervaring, studies en literatuur concludeert Aps dat de efficiëntie van anesthesie zelden een probleem is in de maxilla, maar vaak wel een probleem geeft in de mandibula. Dat verergert bij een irreversibele pulpitis. Het combineren van producten en technieken lijkt niet te werken. Daarnaast zijn alle amide anesthetica potentieel neurotoxisch. De beste manier om de mandibula te verdoven is intraosseuze anesthesie, waarbij de anesthesievloeistof rechtstreeks bij de apex van de tand komt. Dan speelt het geen rol welke zenuw verantwoordelijk is voor de innervatie van een tand.

Als de behandeling in de mandibula lang duurt en extra comfort is gewenst, beveelt Aps articaïne aan als meest aangewezen anestheticum. Bij een korte behandeling, waarbij pijnstilling na de behandeling waarschijnlijk niet nodig is, kan lidocaïne worden gebruikt. Bij een irreversibele pulpitis of als er veel bloeding tijdens de behandeling is te verwachten, adviseert hij een anestheticum met een hogere concentratie vasoconstrictor.

Verder raadt Aps aan de injectienaald nooit te plooien, omdat dat de kans op breuk vergroot. De binnendiameter van je naald kan het beste zo groot mogelijk zijn, zodat er minder turbulentie is en je minder druk hoeft uit te oefenen tijdens het injecteren. Het anestheticum kan prima op kamertemperatuur worden bewaard, maar hoe kouder het is des te langer het werkt. Het injectiecomfort is zeker hoger bij computergestuurde apparaten, maar er zijn nog weinig vergelijkbare studies.

Aps gaf aan dat hij hoopt veel te hebben duidelijk gemaakt in de webinar, maar hij weet dat er ook nog vragen onbeantwoord blijven. Zo is het bijvoorbeeld nog niet duidelijk wat het beste volume vloeistof is voor een injectie. Ook is er nog geen consensus over welk anestheticum het beste werkt. En verder constateert hij in de publicaties over lokale anesthesie dat er veel culturele verschillen zijn. Aan het einde van de webinar reageerde Aps op de vragen en opmerkingen die tijdens de webinar waren binnen gekomen.

Deze webinar was georganiseerd door Dental Tribune, dat de komende tijd verschillende klinische webinars gratis aanbiedt. De webinar over lokale anesthesie is nog – gratis – te volgen via www.dtstudyclub.nl.

De volgende webinar is komende vrijdag 5 juni om 13.00 uur. Tandarts-endodontoloog Richard Hakse behandelt dan de obturatie van het wortelkanaal. Registreren is gratis en kan hier.