Parodontitis en chronisch nierfalen verbonden door oxidatieve stress

In het recente onderzoek werden, met behulp van gedetailleerd mond- en lichaamsonderzoek, gegevens verzameld van 613 patiënten met chronisch nierfalen. Met behulp van structurele vergelijkingsmodellen is onderzocht of parodontale ontsteking en nierfunctie elkaar beïnvloeden en wat het onderliggende mechanisme is dat dit veroorzaakt.

Omdat ontsteking en oxidatieve stress beide een rol spelen bij de pathogenese van parodontitis en chronisch nierfalen, gingen de onderzoekers ervan uit dat de negatieve gevolgen kunnen verergeren wanneer deze ziekten in combinatie voorkomen. Zo werd er in eerder onderzoek aangetoond dat parodontitis in verband staat met een verhoogde mortaliteit bij patiënten met chronisch nierfalen.

De resultaten uit deze studie bevestigden de aanname dat parodontitis en chronisch nierfalen met elkaar verbonden zijn. Wanneer een parodontale ontsteking toenam met 10% correspondeerde dit met een afname in nierfunctie van 3%. Voor dit specifieke cohort zou een verslechtering van de nierfunctie met 3% zich vertalen in een verhoogd risico op nierfalen van 32% tot 34% over een periode van vijf jaar. Bovendien resulteerde een verminderde nierfunctie van 10% in een toename van parodontale ontsteking met 25%.

Tevens werd vastgesteld dat oxidatieve stress deze bidirectionele relatie veroorzaakt, in tegenstelling tot de algemene overtuiging dat de ontstekingsbelasting de link is tussen parodontitis en andere systemische ziekten. Oxidatieve stress is een een stofwisselingstoestand waarbij er meer reactieve zuurstofverbindingen (vrije radicalen) vrijkomen dan gebruikelijk. Deze vrije radicalen vallen moleculen en genen aan en veranderen deze van structuur, waardoor allerlei ziekten en klachten kunnen ontstaan.

"Dit is het eerste artikel om het causale effect van parodontitis op de nierfunctie en vice versa te kwantificeren, en het is ook het eerste om de betrokken paden te verduidelijken," zegt hoofdauteur Dr. Praveen Sharma, lid van de ‘Periodontal Research Group’ aan de tandheelkundefaculteit van de Universiteit van Birmingham, in een persbericht. “Het toonde aan dat zelfs een bescheiden vermindering van tandvleesontsteking de nierfunctie ten goede kan komen. Omdat het relatief eenvoudig is om een verminderde tandvleesontsteking van 10% te bereiken, door middel van maatregelen zoals op de juiste manier poetsen en interdentaal reinigen, zijn deze resultaten erg interessant,” voegde hij eraan toe.

De studieresultaten benadrukten de rol van parodontale ontsteking als een verborgen bron van verhoogde systematische oxidatieve stress bij chronisch nierfalen. De auteurs van het onderzoek verklaarden echter dat het nog niet bekend is of parodontale behandeling de oxidatieve stressbelasting van patiënten met chronisch nierfalen zal verbeteren en uiteindelijk de morbiditeit en mortaliteit geassocieerd hiermee zal beïnvloeden.

“We hopen dat dit onderzoek de weg vrijmaakt voor verdere onderzoeken om te kunnen zien of verbeteringen in de nierfunctie na parodontale zorg zich vertalen in een langer, gezonder leven voor patiënten met chronisch nierfalen. We hopen ook dat de hypothese die we hebben vastgesteld, kan worden getest in andere groepen,” aldus Sharma.

Het onderzoek, getiteld "Oxidative stress links periodontal inflammation and renal function", werd online gepubliceerd op 27 december 2020 in de Journal of Clinical Periodontology.

Labels: