DT News - Netherlands - Rol van mondbacteriën bij endocarditis in kaart gebracht

Search Dental Tribune

Rol van mondbacteriën bij endocarditis in kaart gebracht

Streptococcus mutans (bron: WikiCommons)
Jan Franke

Jan Franke

wo. 28 september 2011

Bewaar

ROCHESTER, VS – Wetenschappers van de University of Rochester (New York) hebben ontdekt hoe bacteriën die in de mond voorkomen, het hartweefsel kunnen binnendringen en daar endocarditis kunnen veroorzaken. Met de identificatie van het eiwit dat ervoor zorgt dat de Streptococcus mutans (S. mutans) zich aan het hartweefsel kan hechten, komen eenvoudige testen met bijvoorbeeld speeksel of een uitstrijkje van het wangslijmvlies wellicht binnen handbereik.

De schadelijke werking van S. mutans, de bacterie die caviteiten veroorzaakt, beperkt zich meestal tot de mond. In sommige gevallen, bijvoorbeeld na een tandheelkundige ingreep of een stevige flosbeurt, komt de bacterie in de bloedstroom terecht.
Normaal gesproken rekent het immuunsysteem dan met de bacterie af. Het komt echter voor dat de bacteriën in slechts enkele seconden naar het hart afdalen, en het weefsel van (vooral) de hartkleppen aantasten. Daar kan de bacterie endocarditis veroorzaken, een ontsteking van de hartkleppen met soms fatale gevolgen. S. mutans-infectie is de voornaamste oorzaak van deze aandoening.

“Toen ik leerde dat S. mutans, die zich normaal alleen in de mond bevinden, soms in het hart kunnen leven, vond ik dat zo intrigerend dat ik mij in dit onderwerp ging specialiseren,” zei microbiologe dr. Jacqueline Abranches, één van de onderzoekers. Abranches en haar team ontdekten dat het collageen-bindende eiwit CNM de bacterie in staat stelt het hartweefsel binnen te dringen. Toen de wetenschappers het gen voor CNM uitschakelden in de soorten waar het normaal gesproken voorkomt, bleek dat het vermogen van de bacterie om het hart binnen te dringen en zich te hechten met 90% verminderde.

Het onderzoeksteam onderzocht ook de respons van wasmotlarven op verschillende stammen S. mutans. Stammen zonder CNM waren zelden dodelijk, terwijl stammen met het eiwit de larven in 90% van de gevallen fataal werd. Omdat niet alle stammen S. mutans CNM dragen, verwachten de onderzoekers op korte termijn de risico’s op endocartitis bij patiënten in kaart te kunnen brengen. In de toekomst hopen zij het risico op de aandoening volledig te kunnen beheersen.

Abranches onderzocht meer dan 36 stammen S. mutans en identificeerde hieruit vijf stammen die CNM dragen. CNM wordt niet gedragen door het meest voorkomende type-C S. mutans, maar komt wel voor bij de meer uitzonderlijke E- en F-typen. “Dit kan betekenen dat CNM werkt als een biomarker bij de meest virulente S. mutans-stammen,” vermoedt Abranches. “In de toekomst kunnen tandartsen hartpatiënten screenen op het eiwit. Als CNM bij de patiënt voorkomt, kan de tandarts de patiënt agressiever met preventieve antibiotica behandelen.”
 

To post a reply please login or register
advertisement
advertisement