Column Erik Ranzijn: Yoga

“Eigenlijk zou je wat aan yoga moeten doen,” adviseerde mijn immer wijze geliefde, waarbij ik het vermoeden had dat zij dit goede voornemen zou omzetten in daden. En inderdaad had ze niet veel later drie proeflessen voor me geboekt bij De Nieuwe Yogaschool. Bij het bezoeken van de website ging een wereld voor me open. Er zijn heel veel verschillende soorten yoga, en ik belde voor wat uitleg. Een vriendelijke yoga-juf vroeg wat mijn doelstelling was. Het leek mij goed om een lange-termijndoel te formuleren en zei dat ik graag in staat zou willen zijn om mijn eigen veters nog te kunnen strikken als ik zeventig ben. Ik had daar op dat moment daadwerkelijk moeite mee, dus op korte termijn had ik er ook al wat aan.

Vol verwachting meldde ik me een week later op school waar ik allerlei yoga-benodigdheden kreeg. Ik volgde het voorbeeld van andere leerlingen die al op een matje lagen te ontspannen. De juf zat op een verhoging voor in het zaaltje zodat je goed zicht had op wat zij deed en wat jij dan ook zou moeten doen. Er brandde wierook en zachtjes klonk er oriëntaals aandoende muziek uit de boxen.

We werden begroet en in het Engels werd ons langzaam en vrij monotoon verteld welke houding we moesten aannemen. Ik volgde zo goed en zo kwaad als het ging de instructies op, maar vermoedde toch dat ik een en ander niet goed begrepen had want het leek me onmogelijk dat het menselijk lichaam hiertoe in staat was. Stiekem keek ik even vanuit de door mij bereikte positie naar de juf en zag dat het blijkbaar toch mogelijk was. Mijn frozen shoulder was dus nog niet helemaal ontdooid en andere delen van mijn lichaam kenden ook onvermoede beperkingen.

Terwijl ik me daar 'door de aarde liet dragen' kon ik niet veel anders dan naar de muziek luisteren. Deze had ongetwijfeld de bedoeling mijn innerlijke geest tot rust te brengen, maar na tijdje begon het geplingel-plangel me lichtelijk op de zenuwen te werken, wat dan wel weer gek was, want de door mijn vrouw verfoeide zenuwenjazz heeft dat effect helemaal niet. Ik had duidelijk de Boeddha in mij nog niet ontdekt.

Aan het eind van de les mochten we op onze rug liggen en met de handpalmen naar boven en de ogen dicht rustig in- en uitademen. Ik bleek hier wel weer heel erg goed in te zijn.

Labels: