Patiënten niet tegelijk in wachtkamer bij spoedgevallendienst

In de week van 16 maart draaide tandarts Wim Attema van Dental Clinics in Breda spoedgevallendienst voor zo’n zestig collega’s. Het was de eerste week dat de meeste praktijken op advies van de beroepsorganisaties de deuren hadden gesloten voor de reguliere zorg. Attema volgde net als anders het hygiëneprotocol dat in principe ook bescherming biedt tegen het coronavirus. De spreekuren werden echter afgeschaft om te voorkomen dat patiënten tegelijkertijd of vlak na elkaar in de wachtkamer zouden komen. Tussen patiënten werd een kwartier pauze genomen. In een week had Attema 25-30 patiënten, iets rustiger dan normaal. Aan de telefoon vroeg hij patiënten of ze verkouden waren of vaak moesten niezen. Sommige patiënten vroeg hij ook of ze minder smaak of reuk hadden. Volgens een Duitse publicatie zou dat namelijk kunnen duiden op iemand die besmet is geweest met het virus.

Voor zover Attema bekend hebben coronapatiënten zich niet gemeld. Volgens afspraak in Breda kunnen die in een gewone praktijk tijdens een dienst niet behandeld worden. Hij kon wel terugvallen op een collega die besmet is geweest en bereid was dit soort patiënten op te vangen. Voor de spoedgevallendienst geldt nu de regel van minimaal behandelen. Attema vond dat wel lastig, omdat je als tandarts mensen wilt helpen en je weet dat pijnstillers en antibiotica maar een tijdelijk effect hebben. Dat de tandarts met betrekking tot het virus een van de meest risicovolle beroepen is, heeft hem niet zo beziggehouden. Net als anders heeft hij natuurlijk de hygiëneregels goed in acht genomen, maar tijdens het werk was hij gefocust op de patiënt en het tandheelkundig probleem. Desondanks was hij blij dat de dienst was afgelopen, maar dat is hij na iedere dienst. Het is nooit een prettig gevoel ieder moment gebeld te kunnen worden door een patiënt met pijnklachten.

Vanaf vrijdag 20 maart heeft Tjerk Esser dienst voor zestig tandartsen in Alkmaar. Op dinsdag heeft hij zo’n twintig patiënten gezien, vergelijkbaar met een normale dienst. De aard van de klachten is ook hetzelfde. Wel wordt er meer gebeld met vragen. Het is patiënten niet altijd direct duidelijk dat ze op weekdagen op de gewone uren bij hun eigen praktijk moeten zijn. Ook Esser hanteert uiteraard strikt de maatregelen voor hygiëne en infectiepreventie. Over extra beschermende kleding beschikt hij niet, zo gebruikt hij de mondkapjes die anders ook gebruikt worden en per patiënt worden gewisseld. Behalve de behandelkamer worden nu ook de wachtkamer en toegangsdeuren (deurklinken) extra goed en vaker gereinigd. Esser neemt evenals Attema tussen twee patiënten door een kwartier de tijd. Zo kunnen patiënten ook niet met elkaar in contact komen. De praktijk zorgt er ook voor dat patiënten geen deuren hoeven te openen. Verder probeert Esser gesprekjes zo kort mogelijk te houden en de benodigde afstand te bewaren als er niet direct behandeld wordt.

Vooraf aan een bezoek tijdens de dienst vullen patiënten een lijst met vragen in met betrekking tot het coronavirus. Als er verdenking is op het virus wordt een behandeling uitgesteld en medicatie voorgeschreven. Mocht de patiënt toch behandeling nodig hebben dan kan die niet in een reguliere praktijk terecht. Esser kan dan overleggen met het Centrum Bijzondere Tandheelkunde in het ziekenhuis in Alkmaar, waar dan eventueel de behandeling wordt gedaan. Tot nu toe is dat nog niet aan de hand geweest.

Op zich is een dienst dus niet zoveel anders dan anders, maar Esser vindt het wel stressvoller. De voortdurende stroom aan nieuwsberichten geeft extra spanning. Zelf voelt Esser zich gezond, maar de gedachte dat hij net als iedereen een mogelijke besmettingsbron zou kunnen zijn, voelt niet prettig. Vanuit die gedachte probeert hij patiënten te benaderen. Hij merkt wel extra belangstelling van collega’s over hoe de dienst nu verloopt. Hij denkt dat de spanning nog wel zal toenemen als er meer coronapatiënten in Alkmaar gaan komen.

Op www.knmt.nl/spoed is informatie te vinden over het draaien van een spoedgevallendienst.

Labels: